De leeuw wil brullen is een kleurrijk prentenboek dat gemakkelijk wegleest. Het lijkt meer op een gangbaar prentenboek dan Lucy heeft een ballon en is daarom ook wat toegankelijker. Maar dat neemt niet weg dat de achterliggende boodschap van dit boek evenveel diepgang heeft als zijn voorganger. Ook dit boek gaat over hoe je je voelt, hoe je dat gevoel een plekje kunt geven en hoe je met andermans gevoelens omgaat.

De basisemoties (de vier B’s) komen weer alle vier terug, maar dit keer als reactie op een dier dat zijn gevoelens uit: de leeuw die wil brullen. Hij brult vaak en hard, zo hard dat andere dieren schrikken, lachen, wegvluchten of boos worden. Dat zijn herkenbare reacties. Het is ook niet altijd leuk als iemand telkens loopt te brullen tegen je. Het komt ook zo boos over. De andere dieren gaan er dan ook meteen van uit dat de leeuw boos is. Maar is dat wel zo?

Zijn of voelen
De giraffe is zo verstandig om dat eerst te vragen en doet dat op een neutrale manier. Ze reageert niet op een emotioneel beladen manier zoals de andere dieren. Bovendien formuleert zij haar vraag heel zorgvuldig. Ze vraagt namelijk niet: “Waarom ben je zo boos?”, maar ze vraagt: “Voel je je boos?” Dat lijkt misschien een detail, maar het verschil tussen zijn en voelen in deze vraag geeft een heel andere lading. Als je boos bent, dan lijkt het alsof het gevoel samenvalt met jouw identiteit. Alsof het een statisch gegeven is dat je niet meer kunt veranderen. “Oh, anderen vinden dat ik boos ben als ik gewoon wat loop te roepen, dan zal ik ook wel een boos kind zijn.” Dat is de gedachte die bij het kind kan ontstaan. Kinderen moeten immers nog leren wat gevoelens zijn, hoe je ze herkent, hoe je ze benoemt en wat je ermee kunt doen.

Je bent niet je emotie, je voelt je emotie

Als de giraffe vraagt: “Voel je je boos?”, dan antwoordt de leeuw: “Nee, ik wil alleen maar brullen. Gewoon brullen.” In die zin ligt heel veel besloten. De leeuw verwoordt de behoefte van het kind om zich te uiten. Wanneer het de ruimte krijgt om dit te doen, zal het een gevoel van opluchting ervaren. En jijzelf misschien ook wel, omdat je beseft dat je jouw kind de vrijheid geeft om zichzelf te zijn.

Natuurlijk ben jij als ouder nog steeds degene die bepaalt waar en wanneer er wel en niet gebruld wordt. Een kind de vrijheid geven om zich te uiten, wil niet zeggen dat het zomaar alles mag. Het is van belang dat je als ouder de behoefte erkent en ernaar kunt handelen, op het juiste moment, op de juiste plek en met de juiste aandacht.

Handvat voor gesprek

Zoals alle boeken van Blije Binnenste is het boek zo geschreven dat het een handvat vormt voor een gesprek tussen ouder en kind over emoties. Wat voelt dit dier? Hoe zie je dat? Waarom zou dit dier zich zo voelen? Voel jij je ook wel eens zo? Hoe komt dat dan? Vind je het fijn dat dit dier zo doet tegen de leeuw? Wat zou jij dan doen? Zomaar wat vragen die de voorlezer kan stellen tijdens het lezen. Je vindt nog meer informatie en inspiratie in de handleiding die een kindercoach voor dit boek heeft geschreven.

Inzicht in elkaar

Deze vragende manier van voorlezen geeft niet alleen meer inzicht in het gevoelsleven van jouw kind, maar houdt ook jou een spiegel voor. Hoe reageer jij op bepaalde uitingen van jouw kind. Ben je altijd de wijze en geduldige giraffe, of reageer je ook wel eens als de snel gepikeerde olifant? Of de krokodil die het gebrul zich te persoonlijk aantrekt? Hoe het ook zij, opvoeden is geen enkele dag hetzelfde. Soms gaat het gemakkelijk, soms gaat het moeilijk. Soms reageer je bewust en geduldig, soms onnadenkend en veroordelend. Soms heb je zin in een leeuw die wil brullen en soms ook helemaal niet. En dat is prima.

Door Olga Brinkhorst. Schrijver bij Blije Binnenste