Tranen met tuiten, ingehouden snikjes of stil. Verdriet is er in alle soorten en maten. Soms duidelijk aanwezig en te herleiden en soms helemaal niet.
Kinderen hebben meestal niet voldoende woorden om hun emoties weer te geven. Ook al is hun woordenschat groot, dan nog komen ze meestal woorden te kort die recht doen aan wat ze voelen. (Zelfs wij als volwassenen hebben vaak genoeg niet de juiste woorden in huis om te verwoorden wat ze voelen.)

Ook is de oorzaak van het verdriet niet altijd helder. Het kan zijn dat het ‘oud verdriet’ is. Iets wat er op school is misgegaan of misschien zelfs iets van de vorige week. Wat nou, als je als ouder geen enkel idee hebt waar al die tranen vandaan komen?

Laatst was mijn zoon (6) bedrukt. Ik kon er niet de vinger opleggen, het was me niet helemaal duidelijk waar hij last van had en zelf wist hij het ook niet. Het leek alsof hij zich zorgen maakte. Je kent het vast; zo’n dag verloopt niet heel ontspannen. Om de kleinste dingen werd hij boos of barstte hij in tranen uit. Niets ging goed, voor zijn gevoel en hij had echt een rotdag, zoals hij zelf zei. Ik besloot om eens rustig met hem te gaan zitten en op onderzoek uit te gaan. Dit is trouwens echt een aanrader voor kinderen van alle leeftijden. Ik merk aan mijn kinderen dat ze al vrij snel weten hoe ze zich voelen en dat helpt je als ouder enorm.

Meestal beginnen we met een aantal flinke ademteugen. In door de neus en uit door de mond. Na ongeveer 3 keer merk je zelf al verschil in je ademhaling en je rust. Dan begint het ‘onderzoek’. We scannen het lijf, van voeten tot kruin, en als vanzelf ontdekken we waar de plek zit waar het niet goed voelt. Dit keer was de plek bij mijn zoon zijn keel. Het voelde daar niet lekker en zelfs gespannen. Het kan zijn dat je kind het gevoel niet kan omschrijven, maar wel met kleuren of vormen kan omschrijven. Bij mijn zoon ontstaat verdriet in zijn keel, weten we inmiddels, dus ik vroeg hem ernaar. ‘Ja, dat is het.’ Maar waarom? Hij had geen idee. Als ouder is het goed om er gewoon bij te blijven. Je hoeft er niets mee, behalve jouw onverdeelde aandacht geven voor de emotie van je kind. Soms kan een kind wel aangeven wat het nodig heeft. Misschien toch huilen of even zijn hand op de plek waar het niet goed voelt.

Wat zou jij het allerliefste willen, wanneer je je niet goed voelt? Juist, alleen maar dat iemand er is. Helemaal alleen voor jou. En niet om het op te lossen, maar puur ter ondersteuning. Dat is voldoende en dat is ook het enige waar jouw kind behoefte aan heeft.

Geschreven door:

Contactgegevens:

Willanda van Velthuizen-Huenestein

Blossom KinderCoaching

www.blossomkindercoaching.nl